Ucundan azıcık MI ?!?!

Günlerden cuma ve tarih 28.03.2008. Bebeklerimin doğumundan beri ilk defa bu kadar heyecan içindeyim. İstikamet aynı: Şifa Hastanesi, sebep benim güzel oğlum erkekliğe adım atmak için sünnet olacak! Gün boyu taşıdığım heyecan, Emirimim hem genel anestezi olacak olması ve sünnet gerçeğinin kısa süre içinde yaşanacak olmasından dolayı. Narkoz alacağı için 4 saat birşey yememesi gerekiyor ve o korkulu saatler Emirin tüm gün olduğu gibi hem arabada hem hastanede uyuyarak geçirmesiyle yerini rahatlamaya bırakıyor.

Hazırlık başladı. Giyiniyoruz, çantamız gerekebilecek herşey ile hazırlanmış, S.Ö. pipiden görüntüler alınmış (İleride merak edersen canım oğlum herşeyi gösterecek belgelere ihtiyacım vardı), İrem ananesine teslim edilmiş durumda, evden çıkıyoruz.

Zamanlamamız gayet başarılı. Gereken saatte anne, baba ve oğul oradayız. Bize yabancı olmayan hastanenin 219 no.lu suit odası emrimizde ama o koca odanın yatağında sadece benim minik oğlum ana kucağında uyukluyor. Ya olacakları tahmin ettiği için uyumayı tercih etti ya da aç kalmasın diye en son yedirdiğimiz 240 cc mamanın ağırlığı ile rüyalara daldı.

Hemşireler benim yakışıklı oğlumun cazibesine kapılıp, kan almaktan vazgeçtiler. Derken anestezist geldi, derken bize eve yardıma gelen Çiğdem hemşire ziyarete geldi ve derken çocuk cerrahı- Emirin doktoru geldi. Bizi rahatlatacak sözlerden sonra, Emirimi hazırlamaya başladık. Sünnet olacağını bilmesem şu hastane önlüğü ve boneyi takmasına çok fazla üzülecektim. Nasıl da şirin oldu ama bir daha bu şekilde görmeyi asla istemem. Ve hemşireler oğlumu ay ne şeker vs. diyerek alıp gittiler. Bize de odada oğlumuzu beklemekten başka birşey kalmadı.

Ve oğluşum yaklaşık 40 dk sonra koridorun ucunda başlayan ağlamaları ile bize doğru getirildi. Zaten narkozun ve açlığın etkisi ile ağlayacağına dair uyarılmıştık. 10 dakika kendinde olmadan ağladı ve biberonu ile buluştuğu zaman herşey bitmişti. Ne o içimizdeki sızı ne de onun pipisinde duyduğu bir acı kalmıştı.

Oğlum erkek olmuş; biz de oğlu sünnet olan her anne-baba gibi hafif gururlu hafifte rahatlamış bir şekilde oğlumuzu eve getirdik. Ama daha öncesinde ilgi alanıma girmediği için detayını bilmediğim sünnet olayının nasıl gerçekleştiği önceden bilseydim eğer, bu sünneti yaptırmaya bu kadar kolay gitmezdim!

Oldu da bitti Emirim!

Birşey hatırlamayacaksın...