Kim derdi ki, “0-3 ay tulumları küçük gelmeye başlayacak”...
Meleklerimden İrem 2.345 kg, Emir 2.960 kg doğdu. Kısaca tiny baby kıyafetleriyle başlayıp, newborn ve sonra 0-3 ay kıyafetlerini giymeye başladı. Bu ne demek, bebeklerim hızla büyüyor demek!
Daha dün karnımda oynuyorlardı şimdi ise 3 aylık neredeyse. Evet buradan söylüyorum her anın kıymetini bilmeye çalışıyorum. Nasıl olduğunu anlatmak güç ama kısaca yaptığım herşeyi tam anlamıyla yaşayarak yapıyorum. Çok yeni ama üzerimde herhangi bir gerginlik, yorgunluk varsa bunu bebeklerime yansıtmamaya gayret ediyorum. Zaten onları kucağıma almamla tüm enerjim yön değiştiriyor. Bunu yapabilmek için biraz zaman, biraz düzen gerekiyor. Merak etmeyin herşey zamanla yola giriyor.
İremle ilk eve gelişimiz, tekiz hali ve üstün emzirme halleri, Emir’in de eve gelmesiyle evin neşesi yerine geliyor ama beraberinde kargaşa ve paniği de getiriyor. Tek bebekle düzen kurulmuş gibi olurken ikiz bebek anne-babası sıfatına geçince darma duman olduk. Birşey yemeğe bile vakit bulmak imkansız oldu. Şimdilerde uyku ve mama düzenleri oluşmaya başlayınca biz de yemek yemeye hatta tv seyretmeye varan lüksleri yaşamaya başladık.
İlk ay daha sık kalkıp, emzirme ardından mama takviyesi ve 2 bebek arka arkaya derken uyku hayal oluyordu. Sonra iki meleğimi de aynı anda emzirmeyi keşfettim. Az da olsa zamandan kazanıyordum. Emzirebilmem için bile sürekli birinin benimle olması gerekiyordu. Bunun haricinde birinin özellikle bana bakması gerekiyordu. İlk ay çok hızlı ve emzirme stilleri geliştirmekle, gaz çıkarmaya çalışmakla geçti. Malesef kaşık biberon işkencesini ilk ay çektik. İlk ayın sonunda normal biberona geçmeye karar verince çok daha rahatladım ama bu arada yardımcım ülke dışı edilince yardımcı karmaşası yaşamaya başladım. Tam bir kaos. Akşamları annem gelmeye başladı, gündüzleri müsait olan herkes. Bu yüzden en zor 2. ay geçti diyebilirim. Ama zorluklar çok eğitici olabiliyor. Yapmaya korktuğum şeyleri daha hızlı ve kolay yapar oldum. Özellikle banyo yaptırmada uzman oldum diyebilirim.
Hemen buradan söylemeliyim: İkiz demek; iki katı masraf, iki katı kıyafet, iki katı mama, iki katı bez, iki katı hediye J, iki katı yardımcı, iki katı yıkama saatleri, iki katı popo silme, iki katı çöp üretme, iki katı yorgunluk ama iki katı keyif, , iki katı sevgi, iki katı eğlence... demek!
2-3 ayları arasında ise bebeklerimle iletişim kurup, onları anlamaya başladıkça düzenimiz de kurulmaya başladı. Hem onlar hemde ben rahatladık. Artık kitap okuyacak vakit buluyorum ama gözünüze şu resmi çizin İrem kucağımda biberonda, Emir ayağımla salladığım anakucağında ve bir şekilde serbest kalan elimde kitap... Nasıl bir keyif anlatamam! İki tanem dibimde ve ben kitap (bebeklerle ilgili tabii ki) okuyabiliyorum ... İki bebeğim kucağımda evi dolaşabiliyorum. Gittikçe zorlaşsa da, kol kaslarım şişse de çok zevk alıyorum. Cesaret edip kırmızı oje bile sürebildim geçenlerde ama sonuç, ağlamaya başlayan Emirimi kaldırırken tüm elini ve emziğini parmaklarımdaki kurumayan ojeye bulamam...
Artık bilinçli gülüyorlar, güldürebiliyorum. En çok sevindiğim şey zaten bu. Bu tüm emeklerin karşısında diyebilirim ki bir gülücük yetiyor. Bakışları ile bazı şeyleri ifade etmeye başladılar. Kafalarını çok güzel kaldırıp, etrafı inceleyebiliyorlar. Sesleri takip edebilip, renklere ilgi göstermeye başladılar. Kusmaları azaldı, gaz çıkarmaları kolaylaştı, akşam uyumaları uzamaya başladı. Kısaca erken ve yenidoğmuş bebek kıvamından çıkıp, bebek olmaya başladılar.
Hergün bana yaşattıkları yenilikleri heyecan ile bekler oldum. Bakalım 3-6 ay döneminde neler olacak?
Meleklerimden İrem 2.345 kg, Emir 2.960 kg doğdu. Kısaca tiny baby kıyafetleriyle başlayıp, newborn ve sonra 0-3 ay kıyafetlerini giymeye başladı. Bu ne demek, bebeklerim hızla büyüyor demek!
Daha dün karnımda oynuyorlardı şimdi ise 3 aylık neredeyse. Evet buradan söylüyorum her anın kıymetini bilmeye çalışıyorum. Nasıl olduğunu anlatmak güç ama kısaca yaptığım herşeyi tam anlamıyla yaşayarak yapıyorum. Çok yeni ama üzerimde herhangi bir gerginlik, yorgunluk varsa bunu bebeklerime yansıtmamaya gayret ediyorum. Zaten onları kucağıma almamla tüm enerjim yön değiştiriyor. Bunu yapabilmek için biraz zaman, biraz düzen gerekiyor. Merak etmeyin herşey zamanla yola giriyor.
İremle ilk eve gelişimiz, tekiz hali ve üstün emzirme halleri, Emir’in de eve gelmesiyle evin neşesi yerine geliyor ama beraberinde kargaşa ve paniği de getiriyor. Tek bebekle düzen kurulmuş gibi olurken ikiz bebek anne-babası sıfatına geçince darma duman olduk. Birşey yemeğe bile vakit bulmak imkansız oldu. Şimdilerde uyku ve mama düzenleri oluşmaya başlayınca biz de yemek yemeye hatta tv seyretmeye varan lüksleri yaşamaya başladık.
İlk ay daha sık kalkıp, emzirme ardından mama takviyesi ve 2 bebek arka arkaya derken uyku hayal oluyordu. Sonra iki meleğimi de aynı anda emzirmeyi keşfettim. Az da olsa zamandan kazanıyordum. Emzirebilmem için bile sürekli birinin benimle olması gerekiyordu. Bunun haricinde birinin özellikle bana bakması gerekiyordu. İlk ay çok hızlı ve emzirme stilleri geliştirmekle, gaz çıkarmaya çalışmakla geçti. Malesef kaşık biberon işkencesini ilk ay çektik. İlk ayın sonunda normal biberona geçmeye karar verince çok daha rahatladım ama bu arada yardımcım ülke dışı edilince yardımcı karmaşası yaşamaya başladım. Tam bir kaos. Akşamları annem gelmeye başladı, gündüzleri müsait olan herkes. Bu yüzden en zor 2. ay geçti diyebilirim. Ama zorluklar çok eğitici olabiliyor. Yapmaya korktuğum şeyleri daha hızlı ve kolay yapar oldum. Özellikle banyo yaptırmada uzman oldum diyebilirim.
Hemen buradan söylemeliyim: İkiz demek; iki katı masraf, iki katı kıyafet, iki katı mama, iki katı bez, iki katı hediye J, iki katı yardımcı, iki katı yıkama saatleri, iki katı popo silme, iki katı çöp üretme, iki katı yorgunluk ama iki katı keyif, , iki katı sevgi, iki katı eğlence... demek!
2-3 ayları arasında ise bebeklerimle iletişim kurup, onları anlamaya başladıkça düzenimiz de kurulmaya başladı. Hem onlar hemde ben rahatladık. Artık kitap okuyacak vakit buluyorum ama gözünüze şu resmi çizin İrem kucağımda biberonda, Emir ayağımla salladığım anakucağında ve bir şekilde serbest kalan elimde kitap... Nasıl bir keyif anlatamam! İki tanem dibimde ve ben kitap (bebeklerle ilgili tabii ki) okuyabiliyorum ... İki bebeğim kucağımda evi dolaşabiliyorum. Gittikçe zorlaşsa da, kol kaslarım şişse de çok zevk alıyorum. Cesaret edip kırmızı oje bile sürebildim geçenlerde ama sonuç, ağlamaya başlayan Emirimi kaldırırken tüm elini ve emziğini parmaklarımdaki kurumayan ojeye bulamam...
Artık bilinçli gülüyorlar, güldürebiliyorum. En çok sevindiğim şey zaten bu. Bu tüm emeklerin karşısında diyebilirim ki bir gülücük yetiyor. Bakışları ile bazı şeyleri ifade etmeye başladılar. Kafalarını çok güzel kaldırıp, etrafı inceleyebiliyorlar. Sesleri takip edebilip, renklere ilgi göstermeye başladılar. Kusmaları azaldı, gaz çıkarmaları kolaylaştı, akşam uyumaları uzamaya başladı. Kısaca erken ve yenidoğmuş bebek kıvamından çıkıp, bebek olmaya başladılar.
Hergün bana yaşattıkları yenilikleri heyecan ile bekler oldum. Bakalım 3-6 ay döneminde neler olacak?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder