Sabah 0900 sularında kalktığımızda, Emrah yatakta döndü ve bu başabaşa geçireceğimiz son pazar günü dedi. O an ikimizin de bir aile olmaya hazır olduğunu hissetim çünkü Dubaide de o kadar çok pazar (orada cumartesi) kahvaltısı yaptık ki bu aile ortamının zamanı gelmişti. Tabii oldukça radikal bir değişim yaşayacağımız bir gerçek. İki bebekli bir aile! Bunun bilincinde keyifle bir kahvaltı yapmak istememiz çok mu?
Kahvaltımız bu sefer çok sade oldu çünkü Hurşide izinli ve ben ayakta durmakta zorlanıyorum. Emrah, hayatboyu nefret ettiğim ama bebeklerim için yemeğe başladığım- yumurtayla menemen teklifini ortaya attı. Belki de yine uzun süre yumurta yemem ve bu son menemen de bebeklerime yarasın ve son 5 günde birkaç gr. daha alsınlar diye olur tabii dedim. Ve süsten, abartıdan uzak menemenli kahvaltımızı yaptık.
Birazdan da bir zamanlar aynı heyecanı yaşayan, bir aile oluyoruz sendromuna giren ailelerimiz ile buluşacağız. Dedemlerden kalan gelenek, pazar öğlenleri "etli ekmek" ya da genelde herkesin bildiği çiğ börek + çoban salatası + ayran trio'suna davet edildik. Yürüyecek halim olmasa da Seçil'inde yarın ki doğumgünü kutlama fırsatı olacağı için, bu fırsatı kaçırmak istemedim.
Karı koca son pazarımızda; başbaşa yaptığımız kahvaltı sonrasını aileler ile yapacağımız öğle yemeği takip edecek. Sonrası meçhul.
Son pazarımız yine de kalabalık geçecek. Ama aile olmakta bu demek değil mi?
1 yorum:
kaç kilo oldular onu yazmamışsın... insan merak ediyo, lüffen eksik bilgi vermeyelim.:-P
Yorum Gönder